Αν θέλετε η φιλία η ο γάμος σας να βαθύνει και να διαρκέσει φτιάξτε ένα σχέδιο μαζί!

Για να βελτιωθεί η σχέση του γάμου ή της οικογένειας, πρέπει να υπάρχει ένα σχέδιο για βελτίωση, για ανάπτυξη και για εξέλιξη. 

Αν δεν έχετε κανένα σχέδιο στον γάμο σας, ο γάμος δεν θα βελτιωθεί ούτε θα εξελιχθεί. 



Δεν θα διευρυνθεί και η αγάπη σας δεν θα μπορέσει να βαθύνει.

Ρωτήστε τον εαυτό σας σαν ζευγάρι, “Γιατί παντρευτήκαμε;” Φυσικά παντρευτήκατε εξαιτίας του σεξουαλικού ενστίκτου και της επιθυμίας να κάνετε παιδιά. 

Αυτό είναι απόλυτα φυσικό. 


Υπάρχει όμως κάποιο σχέδιο πίσω από αυτό; 

Για παράδειγμα, μπορείτε να σχεδιάσετε να αφιερώσετε τη ζωή σας στη βοήθεια της ανθρωπότητας με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο; 

Πρέπει να είναι κάτι πρακτικό και λεπτομερές βήμα προς βήμα, ώστε να μπορέσει να επιτευχθεί.

Οι πιο αδύναμες οικογένειες ή γάμοι είναι εκείνοι που δεν έχουν σχέδιο. Το σχέδιο δημιουργεί συντονισμό και συγχώνευση ανάμεσα στις δυο ψυχές. 

Δημιουργεί ένα τρίγωνο τριών κορυφών: το σχέδιο, ο άνδρας και η γυναίκα. Αυτό είναι το θεμέλιο του στέρεου γάμου. 

Όταν αρχίσετε να φτιάχνετε ένα τέτοιο σχέδιο, θα δείτε ότι η σχέση στην οικογένεια ή στον γάμο βαθμιαία θα αλλάξει.

Στο σχέδιό σας θα πρέπει να περιλαμβάνονται επίσης και τα παιδιά σας. Μπορεί να συμπεριληφθούν ακόμη και οι γείτονες για να δημιουργήσετε καλύτερες σχέσεις. 

Ακόμη και η ευρύτερη κοινωνία μπορεί να συμπεριληφθεί, αν δημιουργείτε μέσα σας ένα σχέδιο με έντονη εστίαση.

Τα ζευγάρια που είναι καλύτεροι φίλοι μεταξύ τους είναι εκείνα που εργάζονται μαζί για ένα σχέδιο. Ο καθένας μπορεί να χτίζει με διαφορετικό τρόπο, αλλά εργάζονται μαζί για τον ίδιο σκοπό. 

Δεν είναι απαραίτητο να βρίσκονται στον ίδιο τομέα εργασίας. 

Για παράδειγμα, ο ένας μάχεται ενάντια στη μόλυνση του περιβάλλοντος και ο άλλος μάχεται ενάντια στο έγκλημα, αλλά έχουν το ίδιο σχέδιο να καθαρίσουν την πόλη και να ευεργετήσουν τον κόσμο. 


Έρχονται από δυο διαφορετικές κατευθύνσεις, αλλά το σχέδιό τους να υπηρετήσουν και να ευεργετήσουν την ανθρωπότητα είναι ίδιο. 

Ένα άλλο ζευγάρι μπορεί να έχει σαν σχέδιο να θεραπεύει τους ασθενείς, και ο ένας να θεραπεύει το σώμα ενώ ο άλλος τα συναισθήματά τους. 

Η προσέγγιση μπορεί να είναι διαφορετική, αλλά το σχέδιο είναι το ίδιο: να βοηθήσουν τους αρρώστους να γίνουν καλά.

Αν θέλετε η φιλία ή ο γάμος σας να βαθύνει και να διαρκέσει, φτιάξτε ένα σχέδιο μαζί. 


Αν γίνεστε απλώς φίλοι με κάποιον, το πρώτο πράγμα που πρέπει να συζητήσετε είναι, “Γιατί είμαστε μαζί; 

Ποιο το σχέδιό μας;” Η απάντηση σε τέτοια ερωτήματα θα αποκαλύψει αμέσως την ψυχολογία του άνδρα ή της γυναίκας. 

Είμαστε μαζί για να πηγαίνουμε συνεχώς στο κρεβάτι; Αυτό ύστερα από λίγο θα γίνει βαρετό. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο; Ποιο είναι αληθινά το σχέδιό μας;

Συζητήστε τα αυτά με τον φίλο, την φίλη, τον σύζυγο ή την σύζυγο. 



Αν είστε χωρισμένοι και έχετε παιδιά, συζητήστε με τα παιδιά σας, “Ποια είναι τα σχέδιά σας;” 

Αυτό θα δημιουργήσει πολικότητα και εστίαση.

Η σκέψη για ένα σχέδιο και η εστίαση της ενέργειας πάνω του ανυψώνει τη συνείδησή σας από το εγώ σε ανώτερα επίπεδα της ύπαρξής σας. 

Σκεπτόμενοι ένα σχέδιο εκλεπτύνετε και εξυψώνετε τον εαυτό σας. 

Δεν μένετε προσκολλημένοι ή ταυτισμένοι με τις μικρές ικανοποιήσεις σας΄ αντιθέτως αναζητάτε κάτι μεγαλύτερο. 

Το σχέδιο αληθινά σας ανυψώνει και σας εκλεπτύνει.

Όταν θα έχετε φτιάξει ένα σχέδιο μέσα στην οικογένειά σας, να ελέγχετε ο ένας τον άλλον μια φορά την εβδομάδα. 

Πως τα πας με το σχέδιο; 

Τα παρατάς, ή οργανώνεις και κινητοποιείς όλο και περισσότερο τις ενέργειές σου; 


Αυτό είναι πολύ σημαντικό, επειδή αν αφήσετε το σχέδιό σας να ατονήσει, η ορμή σας θα επιβραδυνθεί. 

Μην το αφήσετε να ατονήσει. 

Η γυναίκα πρέπει να ρωτάει τον άνδρα της, “Τι κάνεις για το σχέδιό σου;” Εκείνος θα πρέπει να απαντάει, “Κοίτα, έγραψα αυτά τα πράγματα’ κάνω αυτήν την εργασία”. 

Με αυτόν τον τρόπο το ζευγάρι θα μαθαίνει από κοινού. 

Έτσι αντί να παραμένει στο φυσικό επίπεδο μόνο, ο γάμος τους θα δραστηριοποιηθεί και στο νοητικό επίπεδο.

Ένα από τα μυστικά του γάμου είναι να ανυψώνετε συνεχώς το επίπεδό σας. 

Αν μείνετε στο φυσικό επίπεδο του γάμου, αυτό δεν βοηθάει να δημιουργηθεί μια διαρκής ψυχική ένωση. 

Πρέπει να εργαστείτε για να δημιουργήσετε έναν νοητικό γάμο. 

Στον νοητικό γάμο το ζευγάρι μπορεί να συζητεί βαθιά τα οράματά του, τις ιδέες και τα σχέδιά του για το μέλλον.

Με αυτόν τον τρόπο “τρίβετε” μαζί τις διάνοιές σας και οι διάνοιές σας συγχωνεύονται μεταξύ τους. 

Για να μετατοπίσετε την εστία της συνείδησής σας από τα κατώτερα κέντρα στα ανώτερα, δεν χρειάζεστε γιόγκα και διάφορες ασκήσεις. 

Είναι μια πολύ φυσική διαδικασία: καθίστε με τον σύντροφό σας και σκεφθείτε μαζί. Πρέπει να μιλήσετε για την πολιτική, την επιστήμη, τα κοινωνικά ζητήματα και για το τι συμβαίνει στον κόσμο.

Οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν την πολιτική. Δεν ξέρουν τι γίνεται και δεν ενδιαφέρονται. Η τηλεόραση, το σεξ, το φαγητό και τα χρήματα είναι τα μόνα για τα οποία ενδιαφέρονται.

Μορφωθείτε. Μελετήστε την πολιτική. Ύστερα καθίστε με την οικογένειά σας και συζητήστε αυτά που μάθατε. Ρωτήστε, “Τι σκέφτεστε γι’ αυτήν την κατάσταση;”

Θεωρήστε το σαν μια άσκηση. Είναι αλήθεια ότι οι συζητήσεις σας δεν πρόκειται αμέσως να αλλάξουν την πολιτική και τις παγκόσμιες συνθήκες. 

Ωστόσο εξασκήστε το νου σας με τέτοιο τρόπο ώστε, αν γίνετε ηγέτες σε κάποιον τομέα στο μέλλον, να μπορείτε να ασχοληθείτε με αυτά τα ζητήματα.

Συζήτηση δεν χρειάζεται μόνο η πολιτική. Πρέπει να συζητηθούν επίσης η εκπαίδευση και άλλα ειδικά θέματα, όπως είναι οι εκτρώσεις. 

Μερικοί άνθρωποι λένε ότι η έκτρωση είναι κακό, άλλοι ότι είναι καλό. 

Ποιο είναι το σωστό; 


Πρέπει να καθίσετε, να συζητήσετε και να αποφασίσετε για τις αρχές τις οποίες θα υποστηρίξετε.

Μην είστε μια γυναίκα που απλώς μαγειρεύει, καθαρίζει, αγοράζει ρούχα και κάνει σεξ. Μην είστε ένας άνδρας που απλώς κερδίζει χρήματα, παρακολουθεί τηλεόραση και κάνει σεξ. 

Προσπαθήστε να είστε κάτι άλλο πέρα από αυτά. Πώς σκοπεύετε να προχωρήστε πέρα από αυτά; 

Μελετώντας και αναλύοντας τα θέματα και τα προβλήματα του κόσμου.

Προηγουμένως ο κόσμος ήταν πολύ ατομικιστικός. Υπήρχε ένα μεγάλο χάσμα ανάμεσα στα άτομα και στην κοινωνία. 

Τώρα ο κόσμος γίνεται τόσο μικρός ώστε το καθετί που επηρεάζει την Κίνα, την Ρωσία, τη Νότια Αφρική ή τις Ηνωμένες Πολιτείες επηρεάζει και εσάς παντού, προσωπικά, άμεσα και στενά. 

Τώρα πρέπει να σκεφθείτε πώς εσείς ως άτομο θα επηρεάζετε τα παγκόσμια ζητήματα. 

Η σκέψη σας μπορεί να προσφέρει λύσεις οι οποίες θα μεταδοθούν σε άλλους ανθρώπους που θα τις αφομοιώσουν και θα τις χρησιμοποιήσουν στην πρακτική τους ζωή.

Ο ανθρώπινος νους είναι ένας ραδιοφωνικός πομπός και μεγάλος δέκτης σκέψεων, εντυπώσεων, ιδεών κ.τ.λ. 

Μέσα από την ιστορία ξέρουμε ότι πολλές εφευρέσεις δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα σε διαφορετικά μέρη χωρίς οι εφευρέτες να έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους. 

Στον τομέα της επιστήμης, της θρησκείας και της πολιτικής οι άνθρωποι σκέφτονται τις ίδιες ιδέες. 

Αυτές οι ιδέες προέρχονται από τη σκέψη  των στοχαστών.

Οι σκέψεις και οι λύσεις σας ποτέ δεν χάνονται. Υπάρχουν στον Θεό, “μέσα στον οποίον ζούμε, κινούμαστε και υπάρχουμε”. 

Υπάρχουν στο διάστημα. 

Αν μπορείτε να προσφέρετε όμορφες λύσεις μέσω ανώτερης σκέψης, αφήστε τις να πάνε στο διάστημα. 

Τότε δεν θα νιώθετε ότι τα πράγματα είναι καταδικασμένα και ότι δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε για την ανθρωπότητα. 

Μπορείτε να κάνετε κάτι σπουδαίο με τις σκέψεις σας. 


Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι τόσο σημαντική η προσευχή, ο διαλογισμός και η σκέψη. 

Φτιάχνοντας ένα σχέδιο για το καλό και σκεπτόμενοι πως να το πετύχετε, μπορείτε να βοηθήσετε τον κόσμο.

-Τορκόμ Σαραϊνταριάν
Σεξ, Οικογένεια και Γυναίκα στην Κοινωνία
http://www.elenastral.com/2013/06/blog-post_5728.html

ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΙΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ βίντεο

ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΥΠΑΡΞΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΕ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

Δημοσιεύθηκε στις 12 Ιαν 2014

Γυναίκα σε εγχείρηση της έβλεπε το σώμα της με την ψυχή της και περιέγραψε το συμβάν με λεπτομέρειες

ΗΜΟΥΝ ΣΤΟ ΝΕΚΡΟΤΟΜΕΙΟ 2 ΩΡΕΣ

Δημοσιεύθηκε στις 20 Ιαν 2014

Γυναίκα που ξύπνησε στο νεκροτομείο ,τι είδε μετά τον θάνατό της.

Μεταφορτώθηκε στις 4 Δεκ 2009

This scientific documentary explains how Near-Death Experiences prove that body and soul are distinct and the soul survives physical death.
Το επιστημονικό αυτό ντοκιμαντέρ εξηγεί πώς οι μεταθανάτιες εμπειρίες αποδεικνύουν ότι η ψυχή είναι υπαρκτή και επιζεί του θανάτου.

Ντοκιμαντέρ για τις μεταθανάτιες εμπειρίες (2/6)

Ντοκιμαντέρ για τις μεταθανάτιες εμπειρίες (3/6)

Ντοκιμαντέρ για τις μεταθανάτιες εμπειρίες (4/6)

Ντοκιμαντέρ για τις μεταθανάτιες εμπειρίες (6/6)

Ντοκιμαντέρ για τη Μετενσάρκωση βιντεο

Μετενσάρκωση!!! 

Ντοκιμαντέρ για τη Μετενσάρκωση (1/2)

Μεταφορτώθηκε στις 15 Ιαν 2010

Ντοκιμαντέρ για μια γυναίκα που πέθανε ενώ ανησυχούσε για τα παιδιά της - και τα βρήκε στην επόμενη ζωή της!

Ντοκιμαντέρ για τη Μετενσάρκωση (2/2)

Μια φωτογραφία κάθε μέρα στη χειρότερη χρονιά της ζωής της ! Βίντεο

Μην επιτρέπετε σε κανέναν να σβήσει το χαμόγελό σας!!!

Συγκλονιστικό βίντεο: 


Μια φωτογραφία κάθε μέρα στη χειρότερη χρονιά της ζωής της!

Το γνωστό concept «μια φωτογραφία την ημέρα» στην υπηρεσία της ευαισθητοποίησης
σχετικά με την ενδοοικογενειακή βία...

Το συγκεκριμένο βίντεο μετράει σχεδόν 1,5 εκατομμύριο προβολές σε 4 ημέρες και
είναι από εκείνα που αξίζει να δούμε και να διαδώσουμε!

Σήμερα, 9 μήνες μετά, έχει φτάσει τα 6.2 εκατομμύριο προβολές.

http://www.pistepseto.net/

11707: Νέα τηλεφωνική γραμμή για τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας

Η νέα πενταψήφια τηλεφωνική γραμμή της W.I.N. Hellas για τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας είναι πλέον γεγονός από σήμερα 6 Ιουνίου. Το «11707″ θα λειτουργεί καθημερινά Δευτέρα έως και Παρασκευή, από τις 08:00 έως 16:00, ενώ η επικοινωνία των ενδιαφερομένων μπορεί να γίνει και μέσω mail στο 11707@winhellas.gr.

Πρόκειται για μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία της W.I.N. Hellas καθώς με τον τρόπο αυτό προσφέρει την ανοιχτή γραμμή υποστήριξης γυναικών και θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας συμβάλλοντας ουσιαστικά στην προστασία και την αντιμετώπιση των σχετικών κρουσμάτων.

“Με υπερηφάνεια ένας εξαιρετικά σημαντικός στόχος υλοποιείται προσφέροντας τη δυνατότητα στα θύματα ενδοοικογενειακής βίας να λάβουν υπεύθυνη υποστήριξη και συμβουλευτικές καθοδηγήσεις από εξειδικευμένο προσωπικό για να διαχειριστούν και να αντιμετωπίζουν το σκληρό πρόσωπο της βίας.»

Με αυτό το κανάλι επικοινωνίας μας δίνεται η ευκαιρία να βοηθήσουμε και αντιμετωπίσουμε περισσότερα κρούσματα πανελλαδικά, συμβάλλοντας περαιτέρω στην προστασία της γυναίκας” δήλωσε η πρόεδρος της W.I.N. HELLAS Μάντα Τσαγκιά-Παπαδάκου γι” αυτήν την πρωτοβουλία, που υλοποιείται με την ευγενική Χορηγία του AVON Foundation.

http://www.infokids.gr

Ματθαίος Γιωσαφάτ «Δεν φταίει η κρίση, αλλά αυτό που κουβαλάμε μέσα μας»

Ο άνθρωπος που έβαλε την ψυχοθεραπεία στο μέσο ελληνικό σπίτι εξηγεί γιατί είμαστε καταθλιπτικός λαός και γιατί η πολυγαμία είναι φυσική.

Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις. 

Είναι υπεραπασχολημένος από τότε που έγινε «μισοδιάσημος», όπως λέει αυτοσαρκαστικά. 

Μετά τη συνέντευξή του στο «Spiegel», δύο κανάλια της γερμανικής τηλεόρασης ζήτησαν να τον επισκεφτούν κι εκείνος αρνήθηκε. «Δεν μπορώ να κάνω αυτή τη δουλειά, ξέρετε. Αφήστε που δεν είμαι και φίλος των Γερμανών λόγω καταγωγής. Οι γονείς μου ήταν Ρωμανιώτες Εβραίοι». Δέχεται να μου μιλήσει επειδή διάβασε ένα μυθιστόρημά μου: η λογοτεχνία είναι η μεγάλη του αγάπη. 

Έφηβος δημοσίευε ποιήματα σ’ ένα περιοδικό της Κατερίνης. Αργότερα έκανε κριτική κινηματογράφου σε αριστερές εφημερίδες, «όταν δεν προλάβαινε να δει τις ταινίες ο μέγας Φώσκολος».

Μου μιλάει για ένα μυθιστόρημα που γράφει προσπαθώντας να βάλει τάξη σε όσα έζησε από τη δεκαετία του ’40 ως σήμερα: η πρωταρχική σκηνή με τους Γερμανούς να πιάνουν όμηρο τον πατέρα του. Ο τετράχρονος τότε Ματθαίος δαγκώνει τον γερμανό στρατιώτη. Η κάννη του όπλου στραμμένη κατά πάνω του. Η γιαγιά του εκλιπαρεί τον στρατιώτη. Η κλωτσιά της γερμανικής μπότας τον εκσφενδονίζει απέναντι.

Δεν θέλει να γράψει αυτοβιογραφία, αλλά μυθιστόρημα (στη στοίβα των βιβλίων πάνω στο γραφείο του ξεχωρίζει «Το βιβλίο της ανησυχίας» του Πεσσόα). Ομως στο βιβλίο θα αχνοφαίνεται και η ζωή του: Ο πατέρας του, αντάρτης στον ΕΛΑΣ. Τα πρώτα γράμματα, που τα έμαθε στο βουνό. Οι σπουδές Ιατρικής, το μεταπτυχιακό στη Βιέννη. Τα χρόνια του Λονδίνου, η επιστροφή στην Ελλάδα. Οι πέντε χιλιάδες άνθρωποι που έχουν ζητήσει τη συμβουλή του. 

Γιατί πρέπει να το πούμε κι αυτό: Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ, ιδρυτής και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής Θεραπείας, έβαλε την ψυχοθεραπεία στο μέσο ελληνικό σπίτι εκλαϊκεύοντας τις έννοιες της μεταβίβασης και της απώθησης.

Καθόμαστε σε αναπαυτικές πολυθρόνες, ο ένας απέναντι στον άλλον, στην κλασική απόσταση της ψυχοθεραπείας, με τη διαφορά ότι εγώ ρωτώ και εκείνος απαντά. Αν δικαιούμαι να βγάλω ψυχολογικής υφής συμπεράσματα, θα σταθώ στο γεγονός πως είναι πρωτότοκος σε μια μεγάλη οικογένεια, εργασιομανής με την καλή έννοια, λάτρης του ωραίου φύλου. Στη συζήτηση μεταχειρίζεται τα επιχειρήματα της βιολογίας, ως γιατρός που είναι, όχι των κοινωνικών επιστημών.

Του ζητάω να μου περιγράψει τη μέρα του: «Νωρίς το πρωί σπουδάζω τον ελληνικό χαρακτήρα με τις πολιτικές εκπομπές της τηλεόρασης. Μετά δουλεύω, ατομικά και με γκρουπ. Περνάω υπέροχα τις ώρες της δουλειάς. Ενώ βγαίνεις με δυο φίλους γιατρούς και σου λένε φοβερές κοινοτοπίες, τι πλακάκια έβαλαν στην κουζίνα».

Μου προσφέρει νερό με αναβράζον δισκίο ροδιού. Οσο το ετοιμάζει έχω λίγο χρόνο να κοιτάξω τριγύρω: η φωτογραφία της κόρης του και του μικρού εγγονού του, ο ίδιος με τον Ιρβιν Γιάλομ, τα ξεχειλισμένα ράφια της βιβλιοθήκης του. Σ’ ένα ταμπουρέ, το βιβλίο του «Μεγαλώνοντας μέσα στην ελληνική οικογένεια», στην τριακοστή έκδοση πια.

Ο Γιωσαφάτ ετοιμάζει ένα νέο βιβλίο με τον σαιξπηρικής απόχρωσης τίτλο «Να παντρευτείς ή να μην παντρευτείς» συσσωματώνοντας τις ομιλίες του στο Ιδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη (που θα συνεχιστούν τον Οκτώβριο). Εκεί υποστηρίζει ότι υπάρχουν 12 είδη έρωτα, απολύτως αντίστοιχα της σχέσης που αναπτύξαμε με τη μητέρα μας στον πρώτο χρόνο της ζωής μας. «Ενας στερημένος άντρας περιμένει να πάρει από τη γυναίκα ό,τι δεν πήρε από τη μητέρα του, άλλος δημιουργεί εξαρτητική σχέση. Επιλέγεις κάποιον για να κυριαρχείς ή να σε κυριαρχούν. Κι αυτό δεν είναι αγάπη, είναι ανάγκη».

Θέλετε να πείτε ότι δεν υπάρχει πραγματική αγάπη;  «Στους ώριμους ανθρώπους υπάρχει. Εχουν δεχτεί τα δικά τους ελαττώματα και του συντρόφου τους, έχουν ζήσει την υπαρξιακή μοναξιά. Τον πρώτο χρόνο της ζωής τους έχουν πάρει αρκετή αγάπη από τη μητέρα τους κι έχουν δεχτεί ότι δεν μπορούν να τα έχουν όλα. Η αγάπη ξεκινάει από την ευγνωμοσύνη».

Δηλαδή;  «Η ευγνωμοσύνη δημιουργεί συνθήκες ενδιαφέροντος για τον άλλον. Ο έρωτας διαρκεί πόσο; Εναν χρόνο; Μετά, ή μεταμορφώνεται σε αγάπη με στοιχεία ευγνωμοσύνης, ή διαλύεται. Οι εξαρτημένοι, οι στερημένοι από μητρική αγάπη ονειρεύονται καρβέλια, μια ιδανική γυναίκα. Ακριβώς όπως τα παιδιά πιστεύουν ότι η μάνα τους είναι όλος ο κόσμος».

Μιλάτε για το σύνδρομο Παναγίας και πόρνης προφανώς – εξόχως ελληνικό σύνδρομο...  «Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Είχα κάποτε έναν σαραντάρη σε μια ομάδα. Είχε πάει μ’ ένα τσουβάλι γυναίκες και δεν έβρισκε μια να του ταιριάζει. Γιατρέ, μου έλεγε, τι ζητάω; Μια γυναίκα τρυφερή, αλλά όχι αδύναμη. Να μου είναι πιστή, αλλά να είναι ελκυστική, να την κυνηγούν οι άλλοι άντρες. Τι ζητούσε; Την ιδανική μητέρα. Θυμάμαι ένα σονέτο που έγραψα για τη μάνα μου στην εφηβεία, πώς τη σφίγγω στην αγκαλιά μου και μέσα στα μάτια της αναζητώ τη δική μου μορφή. Δεν βλέπετε πώς κοιτάζονται οι έφηβοι στα πάρκα; Σαν να είναι ο ένας η μητέρα του άλλου».

Να σας πω την αλήθεια, δεν βλέπω πια εφήβους να φιλιούνται στα πάρκα...  «Δεν τους βλέπετε, επειδή σήμερα τα παιδιά κλειδώνονται στα δωμάτιά τους και βγάζουν τα μάτια τους. Παλιά εμείς δεν μπορούσαμε να φέρουμε την κοπέλα στο σπίτι, ξημεροβραδιαζόμασταν στα πάρκα. Είχαμε αυνανιστικές φαντασιώσεις με τους σουηδούς πατεράδες που σου άνοιγαν το σπίτι τους. Κλειδωνόσουν με την κόρη τους σ’ ένα δωμάτιο και μετά σου έλεγαν κι ευχαριστώ. 

Σήμερα τα παιδιά είναι στερημένα, επειδή οι μητέρες τους δουλεύουν και παρατάνε τα μωρά στις Φιλιππινέζες. Το παιδί έχει ανάγκη το χνότο της μάνας του, τη χροιά της φωνής της, ιδίως τον πρώτο χρόνο. Με τη ρουτίνα εμπιστευόμαστε τον κόσμο, υποχωρεί η απειλή του αφανισμού. Η καλή μάνα τραγουδάει συνεχώς το ίδιο τραγούδι. Εχετε παρατηρήσει ότι αν αλλάξεις τα λόγια ενός παραμυθιού, το παιδί σε διορθώνει; Χρειάζεται την ασφάλεια της αρχικής αφήγησης».

Ενοχοποιείτε την ελληνίδα μητέρα με αυτό που λέτε...  «Κοιτάξτε, και η γυναίκα μου δούλευε όταν η κόρη μας ήταν μικρή, κι εγώ άλλαζα πάνες. 

Ομως η Αθήνα κάηκε από τα βαριεστημένα παιδιά των βορείων προαστίων. Μεγάλωσαν με υπαρξιακό κενό και οικιακές βοηθούς. Δεν αγάπησαν, επειδή δεν αγαπήθηκαν. Η επιθετικότητα είτε ενδοστρέφεται με αυτοκτονικές τάσεις είτε καταλήγει σε βία. 

Οσοι δεν αγαπήθηκαν τον πρώτο χρόνο της ζωής τους προσπαθούν να χάσουν τα όρια, όπως στην αγκαλιά μιας μάνας. Άλλοι το βρίσκουν αυτό στη θρησκευτική μεταρσίωση, άλλοι στα ναρκωτικά, άλλοι λένε “θρησκεία μου είναι ο Ολυμπιακός”».

Και ο πατέρας πού βρίσκεται σε όλη αυτή την ιστορία; Τι κάνει τον πρώτο χρόνο της ζωής του παιδιού του;  «Ο πατέρας στηρίζει τη μάνα. Γίνεται η μητέρα της μητέρας του παιδιού του, παρέχοντας στοργή και τρυφερότητα άνευ όρων. Στην πραγματικότητα, όμως, τι κάνει ο άντρας; Ζηλεύει που η μητέρα αφιερώνεται στο παιδί της και την απατά».

Απατούν περισσότερο οι άντρες από τις γυναίκες στον γάμο;  «Το 92% των αντρών απατά. Και στις γυναίκες τα ποσοστά έχουν αυξηθεί, μιλάμε σήμερα για 70%. Το αρσενικό ζώο είναι πολυγαμικό, η πολυγαμία είναι μέσα στη φύση του άντρα».

Εδώ θα διαφωνήσουμε.  «Μα δεν το λέω εγώ, η επιστήμη το λέει και η στατιστική. Οταν πούμε ότι οι περισσότερες γυναίκες στην Ελλάδα είναι μελαχρινές αυτό δεν είναι καλό ή κακό, είναι στατιστική. Γιατί είναι πολυγαμικοί οι άντρες; Επειδή η μόνη άμυνα απέναντι στον θάνατο είναι τα γονίδια. Η γυναίκα ξέρει ότι τα γονίδιά της έχουν πάει στο έμβρυο που κυοφορεί. Ο άντρας δεν ξέρει αν είναι δικό του το παιδί. Στον κόσμο των ζώων τα αρσενικά κατασπαράζουν το ένα το άλλο για να κερδίσουν το θηλυκό. Ή πνίγουν το μωρό τους, επειδή έτσι το θηλυκό αποκτά ξανά οίστρο».

Είναι διαφορετικά τα θέματα που απασχολούν τις γυναίκες και τους άντρες που σας επισκέπτονται;  «Οι άντρες έχουν συνήθως παράπονα από το σεξ, επειδή η γυναίκα χάνει το ερωτικό της ενδιαφέρον. Οι γυναίκες λένε “δεν είναι τρυφερός, δεν μου φέρνει πια λουλούδια”. Γιατί οι άντρες έχουν μυς; Για να υπερασπίζονται τη γυναίκα και το παιδί τους. Παλιά σκότωναν το ελάφι και το έσερναν στη σπηλιά. Σήμερα φέρνουν λεφτά, είναι στη φύση τους να κουβαλάνε».

Εχουν αλλάξει αυτά τα δεδομένα. Επιπλέον χτυπήθηκαν και οι άντρες από την ανεργία.  «Ναι, αλλά αυτά είναι τα κυτταρικά χαρακτηριστικά που κληρονομήσαμε. Πράγματι, έχουν αλλάξει τα δεδομένα. Σήμερα, οκτώ στις δέκα φορές η γυναίκα ζητάει διαζύγιο, επειδή δουλεύει πια και δεν φοβάται. Οι γονείς μου είχαν έξι παιδιά, η μάνα μου ήταν αγράμματη – ακόμη κι αν ήθελε, πώς να ζητούσε διαζύγιο;».

Έχει αλλάξει η ερωτική συμπεριφορά των Ελλήνων λόγω της οικονομικής κρίσης; Τι σας λένε τα ζευγάρια που σας επισκέπτονται;  

«Η κρίση έχει εντείνει την ανασφάλεια. Οι πιο ανώριμοι προβάλλουν το πρόβλημά τους ο ένας στον άλλον. Αλλά είναι και θέμα ιδιοσυγκρασίας. Εδώ σου λένε πάντα “ο άλλος φταίει”. Στην Αγγλία, που είχα δουλέψει, ο καθένας στο ζευγάρι αναλάμβανε τις ευθύνες του. 

Μια αμερικανίδα συγγραφέας που είχε εκπονήσει διδακτορική διατριβή για την Ελλάδα μού έλεγε ότι τα ελληνικά σίριαλ είναι γεμάτα επιθετικότητα, διεκδίκηση και πάθη. Το πάθος δείχνει, αντίθετα απ’ ό,τι πιστεύουμε, έλλειψη αισθήματος. Τώρα, βέβαια, θα ήταν πολιτικά ορθό να σας πω ότι η κρίση φταίει για όλα. Η αλήθεια είναι πως όσοι είχαν προβλήματα από πριν θα δουν τώρα μια αύξηση των συμπτωμάτων. Αν είσαι σχετικά υγιής, δεν παθαίνεις κατάθλιψη λόγω της κρίσης».

Για να το ξεκαθαρίσουμε, επειδή όλοι μεταχειρίζονται αυτόν τον όρο επιπόλαια. Τι είναι κατάθλιψη;  «Η κατάθλιψη μπορεί να είναι οργανική, να προέρχεται δηλαδή από τα γονίδια ή τις ορμόνες. Αλλά μπορεί να προέρχεται από τη στέρηση της μητέρας που σας έλεγα πριν, από ένα βαθύ αίσθημα απώλειας. Καθώς τώρα έχουμε απώλεια της ελπίδας, της χαράς της ζωής και πραγματικές δυσκολίες, αναβιώνουν τα παλιά αισθήματα. Δεν φταίει λοιπόν η κρίση, αλλά αυτό που κουβαλάμε μέσα μας. Στην Κατοχή, που εγώ την έζησα, πέθαιναν τα αδύναμα παιδιά».

Στις νέες γενιές παρατηρείτε διαφορετικές συμπεριφορές;  «Τα αγόρια σήμερα φοβούνται τα κορίτσια. Ενα κορίτσι 12 ή 14 ετών έχει συχνά ελευθεριάζουσα ερωτική συμπεριφορά. Αρκεί να σας πω ότι το 15% των κοριτσιών αρχίζει την ερωτική του ζωή στα 12 και το 20% με 25% στα 14. Τα κορίτσια θέλουν να τους πει το αγόρι “τι ωραία που είσαι” και επειδή δεν το λέει γίνονται προκλητικά για να δημιουργήσουν σχέση. Ερχονται αγόρια 20 ετών που κάνουν έρωτα μια φορά τον μήνα. Μπορεί να φταίει και το Τσερνόμπιλ, οι τροφές που τρώμε, το κλίμα, τι να σας πω; Το σπέρμα των αγοριών, πάντως, έχει μικρότερη κινητικότητα, εξού και οι δυσκολίες σύλληψης».

Και η ψυχοπαθολογία της ελληνικής οικογένειας; Βλέπουμε παιδιά που δυσκολεύονται να αποκοπούν από τη γονεϊκή οικογένεια και να την αντικαταστήσουν με τη νέα οικογένεια που φτιάχνουν.  «Αυτό συνέβαινε παλαιότερα. Τώρα παρατηρούμε παλινδρόμηση σε τέτοιες συμπεριφορές λόγω της κρίσης. 

Το ελληνικό σπίτι παρείχε ασφάλεια σε δύσκολες στιγμές και οι γονείς χρησιμοποιούσαν τα παιδιά τους. Για να τα προφυλάξουν από τη ζωή τα μεγάλωναν εξαρτητικά και τα έκαναν ανώριμα. Δεν υπήρχε ΙΚΑ – κοινωνικό κράτος για τους γονείς ήταν τα παιδιά. Να φροντίζεις τη μάνα σου, λένε στην Ελλάδα. Βασανίζονται οι νέοι έτσι, επειδή ο δικός τους ρόλος είναι να προσφέρουν στα δικά τους παιδιά. 

Εγώ κράτησα χρήματα στην άκρη, έχω πει στην κόρη μου να με βάλει σ’ ένα καλό γηροκομείο – και το εννοώ. Δείτε τι γίνεται στη φύση: οι γάτες από δύο μηνών είναι ανεξάρτητες. Αλλά και στο εξωτερικό δεν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα. Στην Αγγλία υπάρχουν καταπληκτικά γηροκομεία.

 Πηγαίνουν οι ηλικιωμένοι θέατρο όλοι μαζί, ερωτεύονται σφόδρα. Οι άνθρωποι που με ερωτεύτηκαν με το περισσότερο πάθος στη ζωή μου είναι η κόρη μου όταν ήταν τριών ετών και κάτι γριές στο γηροκομείο...».

Επειδή γνωρίζετε τους Γερμανούς εξίσου καλά με τους Ελληνες, θα μπορούσατε να ερμηνεύσετε την ελληνογερμανική κρίση με ψυχολογικούς όρους;  «Οι Γερμανοί είναι πρωκτικός λαός κι αυτό σημαίνει ανάγκη για εξουσία. Αντλούν μια καθαρά προτεσταντική ικανοποίηση δουλεύοντας, ενώ εμείς ζώντας. Σήμερα κυριαρχούν οικονομικά, αλλά αν το δούμε αντικειμενικά κάθε χώρα κοιτάζει το συμφέρον της, επεκτείνεται. Οι ισχυρές χώρες υποτάσσουν τις αδύναμες. Η Ελλάδα, από την άλλη μεριά, δεν αντιμετώπισε ποτέ τον εαυτό της. Τι κάναμε ως χώρα; Γιατί ανεχθήκαμε τόσο κλέψιμο; 

Εχουμε πολύ επιθετική κουλτούρα. Στην κοινωνική μας ζωή είμαστε ατομικιστές και αγενέστατοι. Δείτε πώς οδηγούμε, πώς εξυπηρετούμε τους ανθρώπους στα νοσοκομεία. Είμαστε και καταθλιπτικός λαός. Απλώς καταπιέζουμε την κατάθλιψή μας και την εκφράζουμε υπομανιακά, ως άμυνα, με κέφι, χορό και φωνές. Αλλά εμένα μ’ αρέσει η Ελλάδα, το κλίμα, το φως. Το καθαρό περίγραμμα των πραγμάτων. Η ελληνική γλώσσα».

Σε αυτή την ατμόσφαιρα που περιγράφετε πώς θα μπορούσαμε να ξαναβρούμε το νόημα και τη χαρά της ζωής;  «Αν ξέραμε το νόημα της ζωής, δεν θα χρειαζόμασταν τη λογοτεχνία και την τέχνη. Οταν ρώτησαν τον Φρόιντ για το νόημα της ζωής, εκείνος απάντησε: “Lieben und arbeiten”. Δηλαδή να αγαπάς και να εργάζεσαι. Δεν υπάρχει ευτυχία, μόνο στιγμές ευτυχίας. 

Διαβάζεις ένα ωραίο μυθιστόρημα και ξανανιώθεις σαν να βρίσκεσαι στην αγκαλιά της μάνας σου. Αυτό κάνει η τέχνη. Οταν ήμουν 22 ετών, θυμάμαι, γύριζα με οτοστόπ την Ιταλία. Στο Ουφίτσι στάθηκα μπροστά στην Αφροδίτη του Μποτιτσέλι. Δίπλα μου στάθηκαν δύο Αμερικανίδες με σορτς, πανέμορφες. Βρε ηλίθιε, λέω στον εαυτό μου, ολόκληρος Μποτιτσέλι κι εσύ κοιτάς τις κοπέλες; Ομως το μάτι μου εκεί. Βλέπετε, ενώ βρίσκουμε καταφύγιο στην καλή ζωγραφική, στη λογοτεχνία, κατά βάθος όλοι έχουμε ανάγκη από μια αγκαλιά».

*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 23 Ιουνίου 2013