Μία υπέροχη ιστορία για το Σ΄ΑΓΑΠΩ!!!
Κάποτε πριν από πολλά- πολλά χρόνια μαζευτήκανε όλοι οι σοφοί του κόσμου για να αποφασίσουνε και να δώσουνε ένα όνομα σε ένα από τα συναισθήματα που νοιώθανε και δεν είχαν καταφέρει να το ονοματίσουν.
Είχαν παιδευτεί πολύ την τελευταία φορά που είχαν ξαναμαζευτεί για να κάνουν κάτι αντίστοιχο σε ένα άλλο συναίσθημα, αλλά τότε είχαν βρει εύκολα την λύση.
«ΕΡΩΤΑ» το είχανε ονομάσει και είχανε καθαρίσει.
Δεν αξίζει τον κόπο να καθίσω να σας το εξηγήσω γιατί ΕΡΩΤΑΣ είναι και αέρας γίνεται και χάνεται......
Εδώ όμως τα πράγματα ήτανε διαφορετικά.
Στο νέο αυτό συναίσθημα υπήρχε:
Ανιδιοτέλεια, αυταπάρνηση, και πολλά άλλα στοιχεία που το καθιστούσαν κορυφαίο.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΥΚΟΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ.....
Μετά από σκέψεις ωρών .......................
Κάποιος από όλους σηκώθηκε, έβαλε τα χέρια στη μέση και είπε :
« ΘΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ «Α» ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ ΌΛΩΝ»
Ένας άλλος συμπλήρωσε « και θα συνεχίζει με τα γράμματα «ΓΑ» γιατί αυτά δίνουν μια συνέχεια , και ένα τέτοιο συναίσθημα δεν μπορεί να κρατάει λίγο αλλά αν είναι δυνατόν για πάντα.
Ένας τρίτος συνέχισε «μια τέτοια λέξη πρέπει οπωσδήποτε να περιέχει και το γράμμα «Π» γιατί αυτό είναι η βάση όλων των Μαθηματικών και της έννοιας του Σύμπαντος και δεν μπορεί αυτό να λείπει.
«Στο τέλος ένας πολύ μα πολύ γέρος συμπλήρωσε «ότι αρχίζει με το «Α» που είναι η αρχή όλων
Θα πρέπει να τελειώνει με το «Ω»
Αυτό είναι το τέλος όλων και ένα τέτοιο συναίσθημα πρέπει να περιέχει τα πάντα.
Να φτάνει μέχρι το τέλος.
Από το «Α» λοιπόν ως το «Ω».
Όλοι χειροκρότησαν και συμφώνησαν.
Φώναξαν λοιπόν τον τελάλη και του ζήτησαν να απαγγείλει την λέξη για να δουν ποιό ήταν το τελικό αποτέλεσμα.....
«ΑΓΑΠΩ» ΕΙΠΕ Ο ΤΕΛΑΛΗΣ.............
«Πιο δυνατά « του ζήτησαν............................
«ΑΓΑΠΩΩΩ» ΞΑΝΑΕΙΠΕ Ο ΤΕΛΑΛΗΣ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ
«Πιο δυνατά « του ζήτησαν ..........................
«ΑΓΑΠΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ» επανέλαβε εκείνος.¨
Όλοι έμειναν ευχαριστημένοι αλλά κάτι ακόμα τους χάλαγε......
Αυτό το ΩΜΕΓΑ ήταν πολύ παιχνιδιάρικο και ήθελε συνέχεια να φεύγει.
Όσο πιο πολύ ακουγόταν στην λέξη τόσο μεγαλύτερη βαρύτητα της έδινε αλλά ταυτόχρονα ήταν ένα βήμα πριν το φευγιό.
Και αν το ΩΜΕΓΑ έφευγε πάει η λέξη, κατέρρεε...
Έτσι τι να κάνουν για να το κρατήσουν, αποφάσισαν να του βάλουν μια περισπωμένη από πάνω για να το κρατάει.....
ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΠΕΤΥΧΕ...
ΚΑΙ Η ΛΕΞΗ ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ
Όμως καλή η θεωρία αλλά στην πράξη τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο εύκολα:
Οι άνθρωποι την πολυχρησιμοποίησαν , την έλεγαν χωρίς να την πολυσκεφτούν , και με το πέρασμα του Χρόνου η Περισπωμένη φθάρθηκε και άρχισε να χαλάει.....
Δεν της έδωσαν σημασία, όπως συμβαίνει στα περισσότερα σημαντικά πράγματα δυστυχώς...
Και έφτασε η στιγμή που η καημένη η περισπωμένη έλιωσε τελείως.
ΚΑΙ ΤΟΤΕ , ΤΟ ΩΜΕΓΑ ΒΡΗΚΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ... ΠΕΤΑΞΕ ΜΑΚΡΙΑΑΑΑΑΑ
Και εμείς από τότε ψάχνουμε να βρούμε το χαμένο ΩΜΕΓΑ της αγάπης!
http://skouliki-skoulikia.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου