ΑΔΕΛΦΕΣ ΨΥΧΕΣ- ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ

Τον κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια. 

Την κοίταξε και αυτός με τον ίδιο τρόπο. 

Κάτι του θύμιζαν αυτά τα μάτια, σαν να τα είχε ξαναδεί.

 Κι όμως θα έπαιρνε όρκο ότι την συναντούσε για πρώτη φορά.... 

Όμως τα μάτια δεν ξεγελούν. 

Πάντα κρατούν την ανάμνηση της ψυχής 

και αναγνωρίζεις αμέσως 

αυτό που υπάρχει εκεί, 

πίσω από το βλέμμα....

μέσα από την ομίχλη 

παρουσιάστηκε μια άλλη μορφή... 

αυτή ήταν... 

την γνώριζε, την ήξερε από παλιά....

-Δεν έχουμε ξανασυναντηθεί; 

την ρώτησε με νόημα, 

νιώθω σαν να σε γνωρίζω....

-Όχι, τον διαβεβαίωσε, 

δεν έχουμε ξανασυναντηθεί.

-Εγώ όμως σε θυμάμαι. 

Από που όμως; 

Κάτι μου θυμίζουν τα μάτια σου. 

Μέσα τους καθρεφτίζεται μια άλλη μορφή, 

γνωστή και πάρα πολύ οικεία.

Μήπως γνωριζόμαστε από άλλη ζωή; 

Από το Βιβλίο «Αδελφές Ψυχές»
Καίτη Σαμαρτζή