ΑΔΕΛΦΕΣ ΨΥΧΕΣ

Θυμάμαι εκείνα τα υπέροχα πρωινά, 

που γεμάτη με την ζεστασιά 

του φιλιού σου 

ξάπλωνα στα τσαλακωμένα 

σεντόνια 

και άπλωνα τα μουδιασμένα μέλη μου 

πάνω στο κρεβάτι, 

θαρρείς και υπήρχε ατελείωτος χρόνος για αυτό. 

Το μέλι με τα καρύδια 

και ο μοσχο μυρωδάτος καφές 

με περίμεναν να τα γευτώ. 

Έτριψα νυσταγμένα τα μάτια μου 

και χασμουρήθηκα 

καθώς τεντώθηκα τεμπέλικα 

για μια ακόμα φορά. 

Κοίταξα ψηλά την οροφή 

της σοφίτας 

και από το μικρό παράθυρο 

είδα τον ήλιο να λάμπει.... 

Το μελένιο φιλί σου 

βρήκε τα χείλη μου 

και με σήκωσες στην αγκαλιά 

σου σαν πούπουλο....

 Σαν ικανοποιημένη γάτα 

γουργούρισα 

και έκρυψα το πρόσωπό μου στον κόρφο σου... 

Η ευτυχία μου ήταν στιγμές, 

το ήξερα....

Από το βιβλίο " Αδελφές Ψυχές"
Καίτη Σαμαρτζή