Μην ερωτευτείς ποτέ άνθρωπο που
γράφει, ζωγραφίζει ή δε βλέπει τηλεόραση.
Μην ερωτευτείς κάποιον που λέει λιγότερα απ’ όσα ξέρει και καταλαβαίνει περισσότερα απ’ όσα δείχνει.
Οι άνθρωποι αυτοί μπερδεύουν.
Μείνε μακριά απ’
αυτούς που αγαπάνε παράξενα πράγματα όπως η μυρωδιά των βιβλίων.
Που τους
τραβάει σαν μαγνήτης το διαφορετικό.
Που ψυχαναγκαστικά διαχωρίζουν τους όρους
«μοναχικότητα» και «μοναξιά».
Μην πλησιάζεις ανθρώπους άναρχους που αντί να
έχουν συγκεκριμένο Θεό άγονται και φέρονται με βάση τη δύναμη της αγάπης.
Ανθρώπους που ψηφίζουν χωρίς να αυταπατώνται ή να στρατεύονται όπως τους έμαθε
η μαμά κι ο μπαμπάς.
Μείνε μακριά, δεν αξίζει ο κόπος.
Ερωτεύσου
καλύτερα άτομα που ξέρουν να βάζουν τις ζωές τους σε κουτάκια, που γουστάρουν η
μόστρα τους να είναι πιο φασαριόζα από την ουσία τους.
Που συμπεριφέρονται
πάντα σωστά ακόμα κι όταν δεν το εννοούν.
Ερωτεύσου ανθρώπους που είναι πάντα
συγκεντρωμένοι, που δεν αμφιβάλλουν, που δε σε ζαλίζουν με ολονύχτιες
συζητήσεις.
Που λένε εύκολα ναι χωρίς να ρωτάνε γιατί.
Μείνε κοντά σ’ εκείνους
που οι έξοδοι μαζί τους θα είναι μόνο αλκοόλ και γαρύφαλλα. Χωρίς βαρετές
εναλλακτικές όπως συναυλίες και νυχτερινές βουτιές σε κοντινές παραλίες.
Μην ερωτεύεσαι ανθρώπους απαιτητικούς
γιατί αν τύχει και τους αγαπήσεις η καρδιά σου δε θ’ αντέξει την κούραση.
Οι
άνθρωποι που σκέφτονται είναι δύσκολοι κι εξαντλητικοί. Επηρεάζονται διαρκώς
από νέες ιδέες, αλλάζουν απόψεις, συγκινούνται με πράγματα που δεν προσέχει η
πλειοψηφία.
Ονειρεύονται κι αιθεροβατούν εν γνώσει τους.
Έχουν άποψη, θα σου
πάνε κόντρα, θα σου τρίψουν στη μούρη πράγματα που δε θέλεις ν’ ακούσεις.
Θα σε
στριμώξουν επειδή ζουν για την ένταση και οι συζητήσεις μαζί τους σπάνια θα σ’
αφήσουν όπως σε βρήκαν.
Μείνε μακριά από ανθρώπους σαν αυτούς.
Είναι καμένα χαρτιά. Μιλάνε πολύ, παθιάζονται για μικροπράγματα όπως ο έρωτας,
ταλαιπωρούν και ζητούν αποδείξεις για τα πάντα.
Είναι κουραστικοί, θέλουν
εναλλαγές, θέλουν γκάζια. Είναι δύσπιστοι μπροστά στις εύκολες νίκες.
Μείνε
μακριά από αυτούς τους τρελούς με τις παλιομοδίτικες καρδιές που πιστεύουν σε
χαζομάρες όπως το «μαζί» και το «για πάντα».
Δεν θ’ αντέξεις την επιμονή με την
οποία θ’ απαιτούν την προσοχή και την αφοσίωσή σου. Το πόσο θ’ αποζητούν την
αγάπη σου όταν με την ίδια ευκολία θα ορκίζονται πως μπορούν να ζήσουν και
χωρίς αυτήν.
Είναι παρανοϊκοί, θα σε τρελάνουν. Δεν αξίζουν τον κόπο
σου.
Μην πλησιάζεις ανθρώπους σαν κι αυτούς
αν δε διατίθεσαι να χάσεις τη βολή σου. Δε χρειάζεται να κουράζεσαι άδικα.
Αυτοί πιστεύουν στη μαγεία, στο άπιαστο και ζητάνε πολλά που δυστυχώς δεν είναι
απτά, μα «αγοράζονται» με προσπάθεια και ψυχή.
Έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό
τους κι ένα εγώ γιγάντιο όσο η καρδιά τους.
Απολαμβάνουν τα κομπλιμέντα
ανερυθρίαστα και λένε ευθαρσώς «ευχαριστώ» αντί να προσποιούνται πως
κοκκινίζουν με ταπεινοφροσύνη μπροστά στην υπερβολή.
Δεν έχουν ανάγκη από δήθεν
μετριοπάθειες, άλλωστε μέσα από τις καταστροφές έμαθαν πως για να αγαπήσεις
έναν άλλον άνθρωπο πρέπει πρώτα να αγαπάς τον εαυτό σου.
Και δεν ξέρεις πόσο
ίδρωσαν γι’ αυτό. Δε θα σου κάνουν τη χάρη, λοιπόν, να κατεβάσουν το κεφάλι.
Μείνε μακριά από ανθρώπους σαν αυτούς,
γιατί μαζί τους θα γνωρίσεις έναν άλλο κόσμο γεμάτο μέρη που δεν πηγαίνουν
πολλοί.
Θα σε σύρουν σε ακαταλαβίστικα μουσεία και υπόγεια σκονισμένα
βιβλιοπωλεία που θα βαριέσαι φριχτά, θα πονέσουν τα πόδια σου από το ατέλειωτο
περπάτημα.
Θα χαίρονται με καραγκιοζιλίκια όπως κινηματογραφικά φιλιά στη μέση
του δρόμου και θα σε κρατάνε αγκαλιά όλο το βράδυ χωρίς να τους νοιάζει αν
βολεύεσαι ή όχι.
Θα σε προσέχουν και θα νοιάζονται αν έφτασες σπίτι, αν είχες
δύσκολη μέρα, αν κοιμήθηκες καλά, επειδή άνθρωποι σαν αυτούς είναι
απροσάρμοστοι και δεν ξέρουν να λένε αλλιώς σ’ αγαπώ.
Ή απλά θεωρούν πως αυτές
οι δυο λέξεις έχουν χάσει πια το νόημά τους απ’ την ακατάσχετη πολυχρησία.
Δίπλα τους θα ξεχάσεις τι θα πει
βαρεμάρα κι αυτό είναι όσο εξοντωτικό ακούγεται.
Θ’ αγαπήσουν σ’ εσένα αυτά που
οι άλλοι μισούν.
Δε θα μπορείς ποτέ να προβλέψεις τις αντιδράσεις τους, θα
θεωρούν αυτονόητο πως αξίζουν να τους σέβεσαι ακόμα και τις στιγμές που δεν
είναι τριγύρω.
Δε θα σ’ αγαπήσουν επειδή σ’ έχουν ανάγκη, αυτοί δεν έχουν
ανάγκη κανέναν.
Θα σ’ αγαπήσουν γιατί σε διάλεξαν ανάμεσα σε τόσους.
Κι αυτή να
ξέρεις είναι η χειρότερη αγάπη όλων, αγάπη καταδικαστική. Έτσι που δε θα
μπορέσεις να ξαναζήσεις με κανέναν άλλον άνθρωπο χωρίς να μυρίζεις το άρωμά
τους στον αέρα.
Τέτοιος άνθρωπος είμαι κι εγώ.
Γι’
αυτό σου λέω, μην πέσεις στην παγίδα γιατί μετά δεν έχει επιστροφή.
Μετά δε
γίνεται οι ταινίες να μην έχουν διπλό νόημα, τα πράγματα να έχουν μόνο μια
πλευρά, να ξαναζήσεις πιστεύοντας πως μόνο ένα κι ένα κάνει δύο.
Μη μ’
αγαπήσεις γιατί τα κουσούρια μου είναι πολλά και μεταδοτικά. Θα σου δυσκολέψουν
τη ζωή κι εσύ δεν έχεις χρόνο για χάσιμο, όπως όλοι άλλωστε.
Μη μου δίνεις
θάρρος να συνεχίσω τους παραλογισμούς μου γιατί μπορεί να σ’ αγαπήσω και δεν
έχω ούτε εγώ χρόνο για δράματα με λιγόψυχους αντιπάλους.
Όπως σου τα λέω, λοιπόν.
Μείνε μακριά
μου όσο είναι νωρίς, γιατί αν αγαπήσεις άνθρωπο πολύχρωμο, θα δεις πως δύσκολα
επιστρέφεις σ’ έναν κόσμο που είναι καταδικασμένος να είναι ασπρόμαυρος.
Της Φρόσως Μαγκαφοπούλου
