Ο Θεός κάλεσε τον πιο
αγαπημένο του Άγγελο & του παρουσίασε ένα πρότυπο μητέρας.
Στον Άγγελο δεν
άρεσε αυτό που είδε.
- Εργαστήκατε πολύ
Κύριε, δεν ξέρετε πλέον τι κάνετε, είπε ο άγγελος.
Κοιτάξτε!
Φιλί ειδικό που θεραπεύει όλες τις αρρώστιες, έξι ζευγάρια χέρια
για να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να φροντίζει, να ελέγχει, να
καθαρίζει.
Δε θα δουλέψει!
-Το πρόβλημα δεν είναι
τα χέρια, αντέτεινε ο Θεός.
Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που χρειάστηκε να βάλω:
ένα για να βλέπει το παιδί της πίσω από κλειστές πόρτες
& να το προστατεύει
από ανοιχτά παράθυρα, ένα άλλο για να το κοιτάζει με αυστηρότητα όταν πρέπει να
του μάθει κάτι ουσιώδες
& το τρίτο να του δείχνει διαρκώς τρυφερότητα
&
αγάπη, όση δουλειά κι αν έχει εκείνη!
Ο άγγελος εξέτασε το πρότυπο της μητέρας πιο προσεκτικά.
- Κι αυτό τι είναι;
-Ένας μηχανισμός
αυτοθεραπείας.
Δε θα έχει χρόνο να αρρωσταίνει, θα πρέπει να ασχολείται με το
σύζυγό της, με τα παιδιά της, με το σπίτι.
-Νομίζω ότι πρέπει να
ξεκουραστείτε λίγο, Κύριε, είπε ο άγγελος.
Και να επιστέψετε στο κλασικό
πρότυπο με τα δυο χέρια, τα δυο μάτια κλπ.
Ο Θεός συμφώνησε με τον άγγελο.
Αφού
ξεκουράστηκε, μεταμόρφωσε τη μητέρα σε κανονική γυναίκα.
Εξομολογήθηκε όμως
στον άγγελο:
-Χρειάστηκε να της
δώσω μια τόσο δυνατή θέληση, ώστε να
νομίζει ότι θα έχει έξι χέρια, τρία ζευγάρια μάτια & ικανότητα
αυτοθεραπείας.
Αλλιώς δεν θα καταφέρει να εκπληρώσει το καθήκον της.
Ο άγγελος την εξέτασε από κοντά
Κατά την γνώμη του, αυτή τη φορά ο Θεός είχε επιτύχει.
Ξαφνικά όμως
πρόσεξε ένα λάθος.
-Αδειάζει. Αναρωτιέμαι,
Κύριε, μήπως βάλατε ξανά υπερβολικά πολλά πράγματα σε αυτό το πρότυπο μητέρας.
-Δεν αδειάζει αυτό
ονομάζεται δάκρυ.
-Και σε τι χρησιμεύει;
-Για να δείχνει χαρά,
λύπη, απογοήτευση, πόνο, θυμό, ενθουσιασμό.
-Κύριε είστε μεγαλοφυΐα!
Αναφώνησε ο άγγελος.
Ακριβώς αυτό
έλειπε για να συμπληρωθεί το πρότυπο.
Ο Θεός πρόσθεσε με ύφος
μελαγχολικό:
-Δεν το έβαλα εγώ.
Όταν συναρμολόγησα όλα τα μέρη, το δάκρυ
εμφανίστηκε από μόνο του.
Ο άγγελος συγχάρηκε πάλι
τον Παντοδύναμο κι έτσι δημιουργήθηκαν οι μητέρες.
